Line 6 POD HD400, HD500 - multiefekt gitarowy z nowatorskimi symulacjami HD
2011-01-24

Jak obiecywaliśmy, tak robimy. Uzupełniamy zrobiony na bazie wersji HD300 test nowych POD-ów o słów kilka na temat rozszerzenia możliwości sprzętu wbudowanych w nieco mocniejsze wersje – HD400 oraz HD500.

Maciek Kowalewski

Lekturę tej recenzji należy koniecznie poprzedzić przeczytaniem testu HD300, który ukazał się niedawno. Ponieważ główny „silnik” brzmieniowy i większość funkcji wskazuje spore podobieństwo (to w końcu jedna seria), gros wprowadzenia oraz opisu znajdziecie właśnie tam – dla ułatwienia, link podajemy linijkę niżej:

Test POD HD 300

 W górę idziemy po kolei, do początkowej stawki numerycznej dodajemy 100 i znajdziemy się dokładnie tam, gdzie POD HD 400. Go!

Obudowy prawie nie różnią się od siebie, poza nieco odmiennym ilościowo i metodycznie sposobem ułożenia potencjometrów i przycisków. Dostajemy widniejące z lewej strony dwa nożne kontrolery banku brzmień, natomiast po prawej znajdziemy znany z poprzedniej wersji przycisk nabijania tempa i dodatkową opcję włączania pętli efektów. Pierwsze dwa są o tyle wygodne, że nie trzeba już pamiętać o trafieniu w dwa guziki na raz, jak było to w przypadku „trzysetki”. Poza tym, potencjometry schowane za metalową ramą zachowały swoje funkcje i układ.

 

Nowości są również w tylnym panelu złącz. Znajduje się tu wejście na zewnętrzny pedał, co przyda się w przypadku potrzeby posiadania kontroli nad ekspresją i wah-wah jednocześnie. Największym jednak upgradem, jak łatwo się domyślić z poprzedniego akapitu, jest stereofoniczna pętla efektów. Loop w multiefekcie, fajnie, prawda? Kontrolowany i włączany jednym kliknięciem, z opcją przełączania poziomu line/stomp pozwala na zmianę POD-a w serce systemu pozostałych kostek, jakie posiadamy.

 

Oprócz tego, dorzucono nam dodatkowy pakiet dziesięciu symulacji efektów, co daje w sumie już 90 brzmień.  Algorytmy działania wzmacniaczy, będące siłą i głównym motorem napędowym tej serii nie zmieniły się (linki do przykładów dźwiękowych znajdują się w poprzednim artukule), a bardzo szeroki ich opis znajdziecie w poprzednim artykule. Czy warto zainwestować zatem w wyższą wersję? Tak, ale tylko i wyłącznie gdy potrzebujemy uczynić z niej wspomniany „mózg” naszego znacznie bardziej rozbudowanego gitarowego systemu. Jeżeli nie, to HD300 w zupełności powinien wystarczyć. Większy i bardziej zauważalny przeskok otrzymamy bowiem dopiero po zainwestowaniu w…

 

Line6 POD HD500


W tym przypadku już sam przedni panel zwraca uwagę na swoją odmienność od poprzednich wersji. Pozmieniał się nieco układ przycisków, niektóre przełączniki z tylnego panelu „przywędrowały” na przód. Zniknęło kilka potencjometrów, a cechy im przypisywane obsługujemy tym razem z poziomu wewnętrznego, reprezentowanego przez większy niż poprzednio ekran LCD. Czy to dobrze, czy źle, zależy od preferencji – nie da się jednak ukryć, że możemy zdziałać tutaj już znacznie więcej. Kostki w torze mogą być ustawiane w dowolnej kolejności (przed i po preampie), w większej liczbie (do 8 jednocześnie, jest opcja dual tone), a edycja sięga też nieco głębiej. Mimo, iż brzmienia w gruncie rzeczy pozostają te same (dodano kolejne 10 symulacji w porównaniu z modelem 400, co daje sumę jednej setki), to możliwości kombinacji jest znacznie więcej. Do wyboru, do koloru!

 

Tylny panel oferuje wszystko, co posiadały niższe wersje, dodatkowo znajdziemy tu również gniazdo Variax służące do podłączenia gitary/basu o tej właśnie nazwie (jak wiadomo, Line6), oraz wejście AUX, wejście mikrofonowe z regulacją poziomu (złącze XLR), wyjście SPDiF i komplet złącz MIDI (IN/OUT). Wysyłka pętli efektów znajduje się tym razem w jednym gnieździe, co pozwoliło zaoszczędzić nieco miejsca. Mamy zatem pełen komplet dla wymagających, a POD HD500 okazuje się być pełnowymiarowym interfejsem dla nagrywającego w domu gitarzysty – jak zresztą na flagowy model przystało.

 

Co jeszcze zostało dodane? Wydłużono czas pamięci loopera do 48 sekund, a liczba fabrycznych ustawień wzrosła do 512 przy 128 slotach na presety definiowane przez użytkownika. Moim zdaniem, to całkiem spory przeskok.

 

Podsumowanie


Jak widać, mimo jednej serii poszczególne modele różnią się nieco. Podczas gdy pierwsze dwa są w zasadzie podobne do siebie, trzeci i najmocniejszy oferuje już całkiem znaczący krok do przodu. Wszystkie oparto na tych samych symulacjach HD, natomiast możliwości korzystania z nich są już zupełnie inne. Jak zawsze w takiej sytuacji należy zadać sobie na początku pytanie, czego potrzebujemy – w przypadku, gdy ma to być tylko multiefekt, polecałbym zastanowić się nad 300, jeżeli natomiast potężne urządzenie, potrzebujemy koniecznie 500. Warto zatrzymać się przy nich też z czystej ciekawości, sprawdzenie jak bardzo postęp w „cyfrach” przybiera na szybkości jeszcze nikogo nie zasmuciło ;-)

 

 

 

Specyfikacja:


POD HD 400

• Konstrukcja obudowy: Metalowa
• Modele wzmacniaczy: 16 Modeli HD
• Modele Kolumn: 16 Modeli HD
• Efekty: 90+
• Ilość konfiguracji/ ustawień: 128 Użytkownika, 256 Fabrycznych
• Footswitch'e: 9 metalowych przełączników
• Edytor/Biblioteka brzmień
• Wbudowany Tuner
• Pętla: 28 sekund
• Wejście Gitarowe ¼”
• Symetryczne wyjścia XLR L+P
• L+P ¼” Główne wyjścia - Niesymetryczne
• Pętla efektów stereo
• Wyjście słuchawkowe Stereo ¼”
• Wejście CD/MP3
• USB (2 Kanały Audio)
• Wbudowany Pedał ekspresji/ głośności
• Dodatkowe wejście Jack

POD HD 500

• Konstrukcja obudowy: Metalowa
• Modele wzmacniaczy: 16 Modeli HD
• Modele Kolumn: 16 Modeli HD
• Efekty: 100+
• Ilość konfiguracji/ ustawień: 128 Użytkownika, 512 Fabrycznych
• Footswitch'e: 12 metalowych przełączników
• Edytor/Biblioteka brzmień
• Wbudowany Tuner
• MIDI: In, Out/Poprzez Jack
• Pętla: 48 sekund
• Wejście Gitarowe ¼”
• Wejście Aux
• Wejście XLR (w/trim)
• Wejście Variax
• Symetryczne wyjścia XLR L+P
• L+P ¼” Główne wyjścia Niesymetryczne
• Pętla efektów stereo
• Wyjście słuchawkowe ¼” Stereo
• wejścia CD/MP3
• USB - 10 Kanałów Audio
• Pedał ekspresji/ głośności
• Dodatkowe wejście Jack