Akustyka Pomieszczeń. Co powinieneś o niej wiedzieć? Tu znajdziesz podstawowe informacje!
2010-03-04
Podstawowe Informacje o Akustyce Pomieszczeń
Dźwięk bezpośredni i dźwięk odbity, odbicia wtórne, rezonans modalny, różne częstotliwości oraz pozostałe problemy.
Niezaprzeczalnie, podejście do kwestii wygłuszania studia nagraniowego różni się od tego, które należy rozważyć przy wygłuszaniu pomieszczenia spełniającego rolę kina domowego. Jednakże, w obydwu przypadkach obowiązują te same, podstawowe zasady akustyki.
Kiedy rozpatrujemy przypadek akustyki w pokoju, w którym źródłem dźwięku jest głośnik, a punkt odsłuchu jest ściśle określony, najważniejszym kryterium oceny dla przeciętnego słuchacza są dźwięki odbite od ścian. Należą do nich:
- Odbicia wczesne
- Odbicia wtórne
- Odbicia pola rozproszonego
Bezpośrednie fale dźwiękowe docierają do punktu odsłuchu w pierwszej kolejności (ze względu na najkrótszy dystans). Dźwięk słyszany przez osobę znajdującą się w punkcie odsłuchu jest zawsze połączeniem dźwięków bezpośrednich i dźwięków odbitych. Stosunek pomiędzy tymi dwoma typami dźwięk zależy od dystansu pomiędzy osobą słuchającą a głośnikiem.
Odbicia wczesne to te, które po trafieniu na przeszkodę, jako pierwsze docierają do punktu odsłuchu. Pierwsze, najgłośniejsze odbicia wczesne docierają od strony ściany bocznej, ponieważ jest to najkrótsza droga odbicia pomiędzy głośnikiem a punktem odsłuchu. Następnie słyszalne są kolejne odbicia wczesne o zmniejszającej się amplitudzie, wytworzone przez powierzchnie położone w oddali.
Odbicia wtórne docierają do punktu odsłuchu zaraz po odbiciach wczesnych. Dzięki odbiciom wtórnym, ludzki mózg jest w stanie ocenić wielkość pomieszczenia. Im większe opóźnienie odbić wtórnych w stosunku do dźwięku bezpośredniego, tym większy pokój. Kiedy odbicia wtórne pokonują większy dystans, ich słabnięcie jest naturalnym efektem. Stanowi to poważny problem w warunkach studyjnych, czy w przypadku kina domowego.
Bliskie usytuowanie ściany tylnej może stworzyć sytuację, w której odbicia wtórne docierają do punktu odsłuchu z energią równą lub większą od tej, którą ma fala odbić wstecznych. Nasz mózg jest w stanie poradzić sobie z tą sytuacją, jednakże prędzej czy później, pojawia się tzw. zmęczenie słuchu.
Odbicia pola rozproszonego są wynikiem złożonego procesu rozchodzenia się energii akustycznej, pomiędzy różnymi powierzchniami w danym pomieszczeniu. Odbicia te docierają do słuchacza w postaci fali, składającej się z dużej liczby dźwięków, które pokonują dystans pomiędzy głośnikiem a punktem odsłuchu w tym samym czasie. Jest to ostatnia faza wybrzmiewania dźwięku, w której odbicia słabną, a wreszcie całkowicie zanikają.
Odbicia pola rozproszonego także dostarczają do mózgu informacje na temat przestrzeni akustycznej. Ze względu na swoją charakterystykę, w tym przypadku, wysokie częstotliwości zostają naturalnie wytłumione poprzez kontakt wieloma różnymi, miękkimi powierzchniami.
Pochłanianie i rozpraszanie.
Technologia wytłumiania pomieszczeń oferuje nam dwa podstawowe rozwiązania: pochłanianie lub rozpraszanie energii. Typowy pochłaniacz akustyczny przetwarza energię drgań akustycznych na energię cieplną, zapobiegając dotarciu tej energii do twardej powierzchni i odbiciu jej do wnętrza pomieszczenia.
Porównanie akustyki pomieszczeń z zastosowaną technologią wytłumiania (po prawej stronie) oraz pomieszczeń bez takiej technologii (po lewej stronie).
LEGENDA
Zielony – Bezpośredni dźwięk z głośników
Różowy – Wczesne odbicia od ścian mogą mieć głośność równą tej, którą ma dźwięk bezpośredni. Lekkie opóźnienie czasowe wynikające z większego dystansu pomiędzy głośnikiem a punktem odsłuchu, mogą spowodować efekt filtra grzebieniowego.
Niebieski – Odbicia wtórne mogą wytworzyć krótkie, ale jednocześnie wyraziste echo. Tzw. echo trzepoczące powstaje w wyniku odbijania się dźwięku od równolegle położonych ścian. Inny rodzaj echa powstaje w wyniku dźwięku odbijającego się w narożnikach pomieszczeń. Charakterystyczną cechą odbić wtórnych jest ich wybrzmiewanie po tym, jak głośnik kończy emisję dźwięku.
